محققان MIT موفق شدند نوعي خالكوبي موقت با استفاده از سلول هاي زنده برنامه ريزي شده ابداع كنند كه روي بدن چسبيده و شبيه به درختي است كه از توانايي رديابي مواد شيميايي برخوردار است.
براساس گزارش نيواطلس، اين خالكوبي كه به شكل برچسبي بسيار نازك روي پوست بدن ميچسبد، از سه بخش با رنگ هاي مختلف تشكيل شده كه پس از قرارگيري پوست زير برچسب در معرض تركيبات خاص، بخش مرتبط با نوع ماده آغاز به درخشيدن ميكند.
تحقيق و توسعه مواد محرك-پاسخگو كه ميتوان از آنها در توليد مواد هوشمند استفاده كرد ده ها سال است كه آغاز شدهاست. بري مثال ماده اي كه بتواند نسبت به گرما واكنش نشان دهد، ميتواند به بخشي از روبات هاي خودسر هم شونده تبديل شود يا مادهاي كه نسبت به تركيبات شيميايي حساس است را مي توان به عنوان حسگر شيميايي استفاده كرد.
از آنجايي كه چاپ سه بعدي به فناوري قابل دسترس و كم هزينه اي تبديل شده، براي ساخت ابزارهاي آزمايشي در شرايط آزمايشگاهي به كار گرفته ميشود كه مواد محرك-پاسخگو نيز يكي از اين توليدات هستند. با اين همه محققان MIT در پروژه اخير خود به اين فكر كردند كه شايد بتوان ز سلولهاي زنده كه امكان دستيابي و برنامهريزي آنها راحتتر است، در كنار مواد منفعل چاپگرهاي سه بعدي استفاده كرد.
پژوهشهاي پيشين نشان داده بود كه سلولهاي زنده پستانداران در اين زمينه كارايي ندارد، زيرا اين سلولها نميتوانند از شرايط ناخوشايند چاپ سهبعدي جان سالم به در ببرند. از سويي ديگر، سلولهاي باكتريايي كه از ديوار محافظ برخوردارند، مقاومترند، و با بيشتر هيدروژلها، مواد ساخته شده از آب و پليمر كه كاراييهاي آزمايشگاهي و پزشكي فراواني دارند، سازگارترند.
محققان با استفاده از اين سلولها كه به كمك مهندسي ژنتيكي دچار خاصيت درخشش در برابر مواد شيميايي مختلف شدهبودند، نوعي جوهر هيدروژلي توليد كردند كه در آن علاوه بر سلولها مواد مغذي براي زنده نگه داشتن آنها نيز وجود دارد. اين جوهر به اندازهاي كيفيت دارد كه بتوان با كيفيت بالاي 30 ميكرومتر چاپ انجام داد. محققان براي آزمايش الگويي را روي پليمري كشسان چاپ كردند و سپس آن را روي پوست آغشته به مواد شيميايي چسباندند.
طي چند ساعت بخشهاي مختلف اين الگو با برقراري تماس محركهاي شيميايي با باكتريهاي درون برچسب، آغاز به درخشيدن كرد. محققان همچنين موفق به مهندسي سلولهاي باكتريايي شدهاند كه مي توانند با يكديگر ارتباط برقرار كرده و پس از دريافت سيگنال هايي خاص از سوي يكديگر، آغاز به درخشش كنند.
محققان اميدوارند اين ابداع در آينده به ساخت سكوهاي رايانشي پوشيدني قابل چاپ منجر شود، به بياني ديگر محققان اميدوارند بتوانند حسگرهاي شيميايي و سيستمهاي انتقال دارويي را ابداع كننده كه قادر هستند به مرور و به صورت تدريجي گلوكز يا دارو را وارد جريان خون سازند.